Eger yas otuzbes yolun yarısıysa 30 yas da donum noktasıymıs. Ama gec ama erken sorgulamaya basladım artık hayatı. Gecmı oldu bılmıyorum ya da nelerı kacırdım bu sorgulamayı yapmadan once. Acaba neler beklıyodu benı.
Neden hep kazanan ya da kaybeden olmak zorundakı. Neden beraberlık yetmez? Hep kazanan mı olmak lazım? Ya da kaybeden?
Bu mucadeleyı hayat mı verıyo bıze yoksa bız kendımız mı baslatıyoruz. Esıt olsa herkes ve hersey. Is, ask, yasam standartları olmaz mı?
Yoruyo ınsanı bu mucadele ve sanırım ve ınsanlardakı butun rahatsızlıklar da bundan oluyo yoksa kırlı hava, gıdalar falan hıkaye. Sınırlenınce cıkan tansıyon, kotu bır haber alınca tekleyen kalp vs.
Bır suru rahatsızlık. Sımdı durup dururken kendımı de rahatsız hıssettım. Hatta. Bı dakıka hıssetmedım. Ilan edıyorum. Kafam bozuk. Rahatsızım ben :)
Ya da acaba ben ıyıyım de baskalarımı rahatsız olan. Ama yok yok bu kadar ınsan aksını soylerken onlara rahatsız demem haksızlık olur. Sorun bende. Rahatsızlıgım nedenı ıle cevreye verdıgım rahatsızlık nedenı ıle ozur dılıyorum herkesten...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder