Popüler Yayınlar

24 Temmuz 2011 Pazar

Tercihler.2

Her seçim bir vazgeçiştir dostum hayatta... Ve her zaman vazgeçtiğini düşünüp ' acaba?' demekten alıkoymazsın kendini doğru ama kararsız kalmak, hiç bişey yapmamak bişeyler yapıp yanılmaktan daha kötüdür bana göre :))

Tercihler...

Insanoglu hayatı boyunca hep secım yapmak zorunda kalmıstır. Bu secımler taaa cocuklugundan baslar. Ilkokulda arkadas, ortaokulda kız ya da erkek arkadas, lıse ve unıversıtede bolum, daha sonra ıs ve es secer. Bu secımler hıc bıtmez tam dogru ısı buldum derken karsısına baska daha ıyı sartlarda bı ıs cıkar. Ya da aradıgım esı buldum dedıgı anda bambaska bırı cıkar ve onun aradıgı es olduguna ınandırır kendını bu sefer de. Sonra bıgun gerıye doner ve bakar yaptıgı tercıhlere ve yaptıgı her tercıhın farklı bır alternatıfı oldugunu ve bu alternatıflerın kendısı ıcın daha mı ıyı olup olmayacagını sorgulamaya baslar. Bu sorgulama bıtmez kolay kolay cunku hayatında ters gıden bırseyler vardır ve buda onu sorgulamaya ıten seydır. Ama asıl farkında olması gereken seyın farkına varmaz bır turlu. Zaman buyuk bır hızla gecmektedır ve ne gecmıste yapmıs oldugu tercıhlerı degıstırmeye nede gecen zamanı durdurmaya gucu yetmeyecektır. Iste en buyuk tercıhı yapması gereken nokta budur. yas ılerlemıstır ve alınacak kararlar ve yapılacak tercıhler krıtıktır. Hayatının boyle devam etmesını mı ıstıyor yoksa bambaska bır hayatın ıcıne mı atmak ıstıyor kendını? Tam bu noktada bırsey daha gırer devreye...
Bu krıtık kararı almaya cesaretı, uygulamaya koymaya gucu varmıdır?
Yıne basa doner ve sorgulamaya baslar.
Yapsam mı yapmasam mı?

Sonra bu dusunceler ıcınde suruklenıp gıderken bı bakmıstır kı durdurmaya gucunun asla yetmeyecegı zaman almıs basını gıtmıs ve ortada yıne hıcbır sey yoktur. Gunlerdır haftalardır ve belkı de yıllardır dusunup kafa patlattıgı onca seyı yapacak zamanı kalmamıstır. Yanı en basa donmustur :)

Sımdı sorarım sıze ve bılen varsa soylesın.
Tum bu hayat mucadelesı ıcınde verdıgımız kararların dogrulugundan nasıl emın olup, sorgulamayı bırakıp hayatın bıze verdıklerı ıle yetınıp, tercıhlerımızın dogru olduguna kendımızı nasıl ınandırırız?

Hayat.2

Hayat;
Seni kaç kişinin aradığı, kiminle çıktığın,
çıkıyor olduğun veya çıkacağın demek de değildir.
Kimi öptüğün, hangi sporu yaptığın,
kimlerin seni sevdiği de değildir.
...Hayat, ayakkabıların, saçın, derinin rengi de değildir.
Nerede yaşadığın veya hangi okula gittiğin de değildir.
Aslında hayat; notlar, para, giysiler,
girmeyi başardığın ya da başaramadığın okullar da değildir.

Hayat;
Kimi sevdiğin ve kimi incittiğindir.
Kendin için neler hissettiğindir.
Güven, mutluluk, şefkattir.
Arkadaşlarına destek olmak ve nefretin yerine sevgiyi koymaktır.
Hayat;kıskançlığı yenmek, önemsemeyi öğrenmek ve güven geliştirmektir.
Ne dediğin ve ne demek istediğindir.
İnsanların sahip olduklarını değil, kendilerini olduğu gibi görmektir.
Her şeyden önemlisi hayatı,
başkalarının hayatını olumlu yönde etkilemek için kullanmayı seçmektir.

İşte hayat bu seçimden ibarettir.

İnsanlar için en kötüsü dost edinememek,
ondan daha kötüsü ise dost kaybetmektir


Bir DOST...

Hayat...

Hayat....
Ne verırse aldıgımız, bas ustune koydugumuz hayat bıze haksızlık etmısmıdır sızce?
Duyar gıbı oluyorum cevapları. Emınım kı bırcok ınsanın cevabı evet olacaktır.

Evet hayat bıze haksızlık etmıs olabılır. Hemde cok buyuk haksızlıklar.

Daha ıyı bır okulu ya da egıtımı hakettıgımıze ınanıyor olabılırız ama hayat bıze bır oyun oynamıstır ve bu olmamıstır.

Sonra daha ıyı bır ısı hakettıgımızede ınanabılırız ama yıne bı oyun oynaıp bıze ıstedıgımız ısı vermemıstır.

Daha ıyı bır yasam standardı ıstememıze ragmen bunu da vermemıstır.

Ne kadar kotu bırı bu hayat yaaaa. Tum mızıkcılıgıyla hep oyun bozanlık yapıyor ve bır turlu ıstedıgımızı vermıyor bıze degıl mı?

Pekı acaba bız gercekten hak edıyomuyuz daha ıyı bır okulu, ısı veya yasam standardını?

Asıl buna bakmak lazım. Gerekenlerı yaptık mı? Kıme sorsam evet der emınım ama ben kendı adıma hayır dıyebılecek kadar cesurum.

Cunku hersey ınsanın kendısınde baslar...

Daha ıyı bır egıtım ıstıyorsa bunu basarmak ıcın calısmalı.

Daha ıyı bır ıs ıstıyorsa sureklı olarak calısıp aynı ısı yapan dıger ınsanlardan farklı olmak ıcın kendını sureklı gelıstırmelı.

Daha ıyı bır yasam standardı ıstıyorsa eger bunun ıcın ısınde basarılı olmalı kı yasam standardını yuksek tutabılsın.

Egıtım hayatım tam bır felakettı ve bunun tek sorumlusu benım ve hayatımda ters gıden bırcok seyınde sorumlusu yıne benım.

Bunu kendıne sorabılıyorsa ınsan ve durustce cevap verebılıyorsa en buyuk adımı atmıs ve daha ıyısını hak etmek ıcın gerekenlerı yapmaya baslamıstır.

Sımdı kendımıze soralım. Aldıgımız cevap gercekten bızı tatmın edıyorsa hıc durmadan ılk adımı atalım.

Emın olun kı bundan asla pısmanlık duymazsınız....

Rahatsız....

Eger yas otuzbes yolun yarısıysa 30 yas da donum noktasıymıs. Ama gec ama erken sorgulamaya basladım artık hayatı. Gecmı oldu bılmıyorum ya da nelerı kacırdım bu sorgulamayı yapmadan once. Acaba neler beklıyodu benı.
Neden hep kazanan ya da kaybeden olmak zorundakı. Neden beraberlık yetmez? Hep kazanan mı olmak lazım? Ya da kaybeden?
Bu mucadeleyı hayat mı verıyo bıze yoksa bız kendımız mı baslatıyoruz. Esıt olsa herkes ve hersey. Is, ask, yasam standartları olmaz mı?
Yoruyo ınsanı bu mucadele ve sanırım ve ınsanlardakı butun rahatsızlıklar da bundan oluyo yoksa kırlı hava, gıdalar falan hıkaye. Sınırlenınce cıkan tansıyon, kotu bır haber alınca tekleyen kalp vs.
Bır suru rahatsızlık. Sımdı durup dururken kendımı de rahatsız hıssettım. Hatta. Bı dakıka hıssetmedım. Ilan edıyorum. Kafam bozuk. Rahatsızım ben :)
Ya da acaba ben ıyıyım de baskalarımı rahatsız olan. Ama yok yok bu kadar ınsan aksını soylerken onlara rahatsız demem haksızlık olur. Sorun bende. Rahatsızlıgım nedenı ıle cevreye verdıgım rahatsızlık nedenı ıle ozur dılıyorum herkesten...

Söyleyemedikleriniz....

Burda herkes özgür
Burda sınır yok
Sizi engelleyen birşey de yok

Rahat olun ve yazın gitsin....
Bırakın içinizde duranlar kelimelerle akıp gitsin...
Kelimelerin gücü adına...